ηδονοβλεπτική αιματοχυσία, καθώς το παρελθόν και η ιστορία δεν διδάσκει κανέναν απ’ τα λάθη μας. Επίσης η ιστορία αφήγησης του μέλλοντός μας, δεν φαίνετε να εμπνέει προς το παρόν ένα μεγαλύτερο κομμάτι της σύγχρονης ανθρωπότητας, για έναν πιο ήρεμο, ειρηνικό, φιλόξενο και φιλικό κόσμο.
Αλλά όσο δύσκολα και αν έχουν γίνει τα πράγματα γύρω μας, όσο και αν οι διαφορές ανάμεσά μας από αντιθέσεις, πολιτικές, συμφέροντα, λέξεις, φυλές, ή θρησκείες που πολλές φορές πνίγουν δημιουργικότητα και βάζουν εμπόδια ανάμεσά μας, προλαβαίνουμε. Ο καθένας στον δικό του καμβά, προλαβαίνει να ζωγραφίσει μια ιστορία για την ανθρωπότητα, προς την θετική κατεύθυνση, και ενός νέου πολιτισμού που θα αναγκαστούμε κάποτε να αποδεχτούμε κυρίως λόγο των κλιματικών αλλαγών που έρχονται μέσα απ’ το σύμπαν που ταξιδεύουμε με το σκάφος Γη.
Διαβάζοντας ένα πολύ σύντομο βιογραφικό, της απίστευτης ιστορίας του προέδρου της Αμερικής Αβραάμ Λίνκολν, μπορεί κανείς να καταλάβει τι σημαίνει για έναν άνθρωπο με επιμονή, απίστευτη εσωτερική δύναμη και θετικό όραμα, όχι μόνο να το πραγματοποιήσει, αλλά και να χαράξει την πιο συγκλονιστική ιστορία του μέσα στην ψυχή μας.
Αναφέρω πολύ γρήγορα κάποια στοιχεία αστραπή για να μην σε κουράζω φίλε μου, αλλά και για μένα να τα έχω εδώ και να τα διαβάζω συχνά πυκνά. Αυτά είναι τα γεγονότα του δρόμου της ζωής του Αβραάμ Λίνκολν:
Το 1816 έκαναν έξωση στην οικογένεια του, και αναγκάστηκε να δουλέψει για να προσφέρει.
Το 1818 πέθανε η μητέρα του, ενώ ο Αβραάμ Λίνκολν βρισκόταν ακόμη στην παιδική τρυφερή του ηλικία.
Το 1831 δοκιμάζει την τύχη του σαν επιχειρηματίας και αποτυγχάνει.
Το 1832 έβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής και απέτυχε.
Το 1832 απολύθηκε απ’ την δουλειά του, ενώ απέτυχε και στις εξετάσεις της Νομικής Σχολής.
Το 1833 δανείστηκε χρήματα από έναν φίλο του για να ανοίξει μια επιχείρηση και χρεοκόπησε
Το 1834 έβαλε πάλι υποψηφιότητα για βουλευτής. Αυτή τη φορά, εξελέγει.
Το 1835 λίγες μέρες πριν τον γάμο του, πέθανε η αγαπημένη του, και εκείνος έπαθε κατάθλιψη.
Το 1836 έμεινε πάνω από έξι μήνες στο κρεβάτι λόγω νευρικού κλονισμού.
Το 1838 προσπάθησε να γίνει προσπάθησε να γίνει εισηγητής του Νομοθετικού Σώματος και απέτυχε.
Το 1840 προσπάθησε να γίνει εκλέκτορας του κόμματός του και απέτυχε.
Το 1843 έβαλε υποψηφιότητα για το Κογκρέσο και απέτυχε.
Το 1846 έβαλε υποψηφιότητα για το Κογκρέσο και απέτυχε, για μια φορά ακόμη.
Το 1848 έβαλε υποψηφιότητα για το Κογκρέσο, και σωστά προέβλεψες, φίλε μου, απλά Απέτυχε.
Το 1849 προσπάθησε να εκλεγεί κυβερνήτης της πολιτείας που ζούσε. Απέτυχε.
Το 1854 έβαλε υποψηφιότητα για γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών και απέτυχε. Απέτυχε.
Το 1856 προσπάθησε να εκλεγεί αντιπρόεδρος στο εθνικό συνέδριο του κόμματός και πάλι απέτυχε.
Το 1858 έβαλε υποψηφιότητα για μια ακόμη φορά για θέση γερουσιαστή των Ηνωμένων Πολιτειών και για μία ακόμη φορά απέτυχε, απέτυχε και απέτυχε.
Το 1860 εξελέγει Πρόεδρος Των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όπως αντιλαμβάνεσαι και εσύ φίλε μου συνοδοιπόρε αναγνώστη, εδώ δεν πρόκειται απλά για μία μικρή ιστορία επιμονής, εδώ πρόκειται για την απίστευτη ιστορία εξέλιξης και θετικής αντιμετώπισης των δυσκολιών από μία πολύ μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας, στην επίτευξη του στόχου του.
Είσαι και εσύ μια τέτοια δυνατή προσωπικότητα, όπως και εγώ, όπως όλοι μας. Και όσο και αν βρισκόμαστε σ’ ένα ατέλειωτο πεδίο μάχης, όσο και αν η ζωή μας συνεχίζει να είναι γεμάτη νάρκες, οφείλουμε να βρούμε την παράκαμψη που θα μας επιτρέψει να περπατήσουμε το μονοπάτι της δημιουργίας και της θετικότητας. Όσο αιματηρή μάχη και αν είναι η ζωή μας, προλαβαίνουμε να γράψουμε μια νέα θετική μικρή ή μεγαλύτερη ιστορία.
Σου εύχομαι κάθε θετική σκέψη και δημιουργικότητα και σε χαιρετώ φίλε, αναγνώστη και συνοδοιπόρε, πάντα με καλές προθέσεις αλλά ασυμβίβαστες, ως προς την ασχήμια. Ένα πεδίο μάχης η ζωής μας, μα προλαβαίνουμε, ο καθένας μας ξεχωριστά, να πετύχουμε μία μικρή ιστορία προς το καλό.
Κι όσο για την μικρή μας ιστορία υπάρχει κάτι ακόμη.
κείμενο Μάνος Χρονάκης
και άλλη μία φωτογραφία του φωτοδότη μας προέδρου ανάμεσα σε δύο Δωρικού Ρυθμού κιονόκρανα (αν δεν κάνω λάθος...)
