χρώματα των επιγραφών
κι ο έρωτας τελευταία ελπίδα
που έμπλεξε τα χέρια τόσων ζευγαριών
κόκκινο μπλε πράσινο
πορτοκαλί κίτρινο παραμύθι
τα μαύρα σου μαλλιά
που
θα φιλούσα με δυο βήματα
γυναίκα ουράνια σκάλα.
Φτώχεια φωτιά φαρμάκι ο τόπος.
Κι αυτό το παληκάρι απ' τη
θάλασσα
έτσι που σπάζει το φως στα μαλλιά του
χρωματιστές αχτίδες αποθεώνουν
το άνθος του κορμιού του.
Κι αυτό το παλικάρι
με τον ιδρώτα του καλοκαιριού
στη βλάστησή του.
Δρόμοι με καημο
Σταδίου αγαπημένη-
λείπουμε
όλα φράζονται
και συ πώς στέρεψες καρδιά μου..
Τώρα γυρίζει ο καιρός
φέρνει τη χλόη
και της γαλήνης τα νερά.
Μπορώ
γυρίζω τον καιρό
βγαίνω απ' τις φλόγες...
Παιδιά γυναίκες άντρες στην οδό
υπηρέτριες με τις δικές τους ώρες
στα στήθη προσμονή
ο Βαγγέλης
κ' οι ένοχοι που τρέχουν
με ταχύτητα
πλέον των εκατό χιλιομέτρων
για να μη βλέπουμε
τα πρόσωπά τους.
Αισθάνομαι τη Νύχτα
Ποιήματα 1961, Νίκος Καρούζος
