κεραυνός στο κεφάλι μου.
Α! τώρα που το θυμήθηκα, ποιος είναι τελικά αυτός ο Άρης που σας είδα χθες μαζί αγαπημένη μου Ανθρωπότητα;
Αγάπη μου πνιγόμαστε σε ένα μόλις δισκοπότηρο νερού που αναβλύζει από την ιστορίας μας και μπορεί να συνεχίσει να πνίγει και το μέλλον μας;
Θλίβομαι όταν σκέφτομαι, πώς αν η ανθρωπότητα ήταν ενωμένη θα είχαμε ήδη κατακτήσει πολλά περισσότερα και χρήσιμα πράγματα από το σύμπαν. Και ενέργεια. Αν Αμερικανοί, Ρώσοι, Εβραίοι, Κινέζοι, Γάλλοι, Αφρικανοί, Γερμανοί, Έλληνες, Τούρκοι, Άραβες, Ιάπωνες, Βραζιλιάνοι, Αυστραλοί και όλες, όλες οι φυλές του κόσμου είχαμε ξεκινήσει να βοηθούμε και όχι να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, θα είχαμε φτάσει να έχουμε λύσει ίσως όλα τα πρόβλημα στη γη.
Η Αφροδίτη έχει τόσο φυσικό αέριο και άλλα μέταλλα που πιστεύω θα μπορούσε να μας φωτίσει για χιλιετίες. Κάτι Πλούτωνες και Ουρανοί εκεί στην εσχατιά του Ηλιακού μας Συστήματος πρέπει να έχουν πάνω την μάνα και τον πατέρας τους. Υπάρχει εξωπλανήτης που είναι ολόκληρος από Διαμάντι. Και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν χιλιάδες Πλανήτες να μας προσφέρουν απλόχερα ενέργεια και πολύτιμα μέταλλα, όχι πολύ μακριά μας. Λοιπόν αγαπημένη μου, ανθρωπότητα εσύ που είσαι τόσο ερωτικό θηλυκό, γιατί μόνο με τον Άρη;
Τι; Είμαι πολύ ρομαντικός για όλα αυτά που πιστεύω και γράφω;
Οκ. Σύντομα θα αναγκαστούμε να αγαπηθούμε θέλουμε δεν θέλουμε όλοι οι λαοί του κόσμου. Γιατί; Χε, χε, χε γιατί έρχεται. Ποιο; Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι η διόγκωση του Ήλιου. Αστέρι είναι και αυτό. Αν δεν βρούμε λύσεις, θα μας καταπιεί… όπως εσύ ένα παυσίπονό σου.
Ως τότε όμως προλαβαίνω να γράψω ακόμα κανένα άρθρο.
Φιλιά Αγαπημένοι και Αγαπημένη μου… Ανθρωπότητα.
κείμενο Μάνος Χρονάκης