Εκμυστηρεύσεις ψυχής και μυστικά σώματος στις κυμάτινες ταραγμένες όχθες του 2017. Αλλά και την ίδια μέρα, κάθε χρόνο. Παραμονή της
περπατησιάς στο νέο συμπαντικό χρονοκομμάτι. Ένα στρέμμα γης χρόνου, της γήινης συμπαντικής ταξιδιωτικής πορείας μας, που ονομάζουμε ένα έτος.Ανοίγω το ημερολόγιο του 2017. Όπως κάθε προηγούμενη χρονιά. Γράφω σχέδια: θα διαβάσω τόσα βιβλία, θα πάω γυμναστήριο, θα τρώω πιο υγιεινά φαγητά, θα κόψω το τσιγάρο, θα αλλάξω κακές συνήθειες, θα βοηθήσω όσο μπορώ έναν κάποιον συνάνθρωπο, βάζω στόχους, θα τετραγωνίσω τον κύκλο, θα γίνω καλύτερος άνθρωπος. Στροβιλίζεται καπνός μέσα στο δωμάτιο. Το πνίγει. Δεν ξέρω αν είναι από το τσιγάρο ή από κάποια άλλη δύναμη… Άλλωστε είπαμε, βάζω στόχους για την νέα χρονιά. Υπάρχουν στόχοι, χωρίς καπνό; Αναρωτιέμαι προς στιγμή…
Παύση μεγάλη… Εκεί σταματώ… Συλλογίζομαι το χάος μέσα μου, αλλά και γύρω μου. 12 και 1. Δώδεκα και ένα ανελέητο ξαφνικό λεπτό. Σαν χτύπος. Κρότος καρδιάς… Πηγαίνω στο μπαλκόνι. Με οινόπνευμα και σπίρτα. Ωραία φλόγα που κάνουν τα χαρτιά που είναι γραμμένα με σχέδια μελλοντικού ημερολογίου. Εκεί να δεις συνταξιδιώτη αδερφέ και συνταξιδιώτισσα αδερφή μου, εκεί να δεις και να θαυμάσεις πανδαισία αναδυόμενων χρωμάτων!
Κοιτάζω ψηλά στον ουρανό την νυχτερινή συμπαντική μαγεία. Μία ησυχία και μια σιωπή γαλήνης με κυριεύει. Ένα βήμα μπροστά και χάνομαι στο επόμενο δρομάκι που θα συναντήσω εμπρός μου. Πίσω μου, η φωτιά σβήνει… Μόλις έστριψα και ένα ψιλόλιγνο λευκό εξαίσιο τριαντάφυλλο τρέμοντας ξεπρόβαλε, από το πουθενά. Στροβιλίστηκε χορεύοντας λικνιζόμενο στον ελάχιστο άνεμο, πίσω από μια αυλή. Αναπνέω βαθιά τ’ άγνωστα αρώματα.
Χαμογελώ, συνομοτικά. Μια μυστική αιθέρια πνοή φύσηξε. Ένοιωσα την δροσιά της, στο πρόσωπό μου. Απροσδιόριστη σκιά, με πλησίαζε. Ένα μικρό διστακτικό ελαφροπάτητο λερωμένο λευκό αδεσποτάκι έρχεται κοντά μου. Επίσης μουσουδίζοντας και γαυγίζοντας φιλικά, με πλησίασε. Πρωτόγνωρο καλωσόρισμα, για την ευθραυστη ψυχή μου, εκείνης της στιγμής. Έχω ένα σοκολατάκι στην τσέπη μου. Του το δίνω. Η ουρά του πάλλεται και μοιάζει με χορδή κιθάρας, την στιγμή ενός ξεσηκωτικού για χορό, ρεφρέν.
Κοιτάω ψηλά. Γοητευμένος διαβάτης ενός νέου πλακόστρωτού δρόμου. Φαντασίας ή πραγματικότητας, ελάχιστη σημασία έχει. Οκ, κατάλαβα, Αγαπημένε της Πνοής μας. Σας ευχαριστώ για το ολόλευκο δρομάκι γράμμα Σας. Φώτα δημοσιότητας; Πάμε… αγαπημένη μου αδέσποτη ψυχή...
Ευτυχισμένο το 2017. Χρόνια πολλά αδέρφια σε όλο τον κόσμο. Καλή χρονιά…!!!!!!!!!κείμενο Μάνος Χρονάκης
