Τή νύχτα εἶμαι πέταλο λευκοῦ ἀνθοῦ
μέ ρίχνει ὁ στρατιώτης σέ κείνη πού ἀγαπᾶ
μαραινόμαστε κι αὐτή κι ἐγώ
Δέν μᾶς καταλαβαίνουν ͘ εἲμαστε τό πηγαινέλα
τοῦ ἑαυτοῦ μας πού δέν ταιριάζει σ' αὐτά τ' αὐτιά
Σέ μιά ἐποχή πού ὁ πόλεμος εἰσχωρεῖ παντοῦ
μές στα κόκκινα τῶν μαλλιῶν σου φύκια π' ἀνεμίζουν,
τό ἒμβρυο εἶχες κρύψει
[μᾶς εἶχαν κόψει τά λαρύγγια
σέ ἀντάλλαγμα τά ἀνάκτορα μιᾶς πόλης]
Γιώργος Αλισάνογλου - ΠΑΙΧΝΙΔΟΤΟΠΟΣ - Εκδόσεις Κίχλη
Ελληνική Ποίηση
