Η Σφεντόνα, του Ιωάννη Στεργιόπουλου

Δεν απαλύνονται οι εντυπώσεις,
σε κλίμακα ανεβαίνω ανησυχίας,
σε εμμονές απτές, σε μεταπτώσεις
και σιωπηρής αποδοκιμασίας

Η Σφεντόνα

Δεν απαλύνονται οι εντυπώσεις,
σε κλίμακα ανεβαίνω ανησυχίας,
σε εμμονές απτές, σε μεταπτώσεις
και σιωπηρής αποδοκιμασίας.
Κάτασπρα τα μαλλιά, ασβεστωμένα,
στα σύρματα ένα χελιδόνι μόνο,
τα καύσιμα απογείωσης για μένα,
φθάνουν δεν φθάνουν για' να κύκλο μόνο.
Ατίθασος κι αυθάδης, αρχίζω πάλη,
ακίνητος ντελάλης μέσ' τη ζάλη.
Αμπέλι με πηγάδι
χωρίς σταλιά νερό,
γύρω του κάθε βράδυ
αρχίζω το χορό.
Τεντώνω τη σφεντόνα
να φύγει η πέτρα,
το χώμα 'χω σεντόνι
τρία μέτρα. 

Ιωάννης Στεργιόπουλος 

Συλλογή, Τα απομεινάρια εκκολάπτονται αχνά
http://texni.org/…/item/83-ta-apomeinaria-ekkolaptontai-axna